பிருத்வி தன் உடைகளை கழற்றி wardrobe-ல் மாட்டினான். தன் உடம்பில் இருந்த கடைசி உடையான கறுப்பு ஜட்டியை உறித்துப் போட்டுவிட்டு ஹோட்டல் logo பொறித்த சுத்தமான வெள்ளை துண்டை தோளில் போட்டபடி குளியலறைக்குள் நுழைந்தான். Shower-ல் இருந்து பொங்கிய சூடான தண்ணீர்
மதி குளித்துவிட்டு ஈர தலையுடன் அறைக்குள் நுழைவதற்குள் மேலே ஏற்றி கட்டிய பாவாடையில் அவளது காம்புகள் முத்திரை பதிக்க ஆரம்பித்திருந்தது. வேலைக்கு போகும் அவசரம் காரணமாக சரியாக துவட்டாதது மட்டுமல்ல, வெயில் புழுக்கமும் சேர்ந்து அவளை ஈரமாக வைத்து இருந்தது.
ஒரு சனிக்கிழமை மதியம்…. நான் என் மகளுக்காக வாங்கிய Playstation மற்றும் VR Glass set பல நாட்களுக்கு முன்பே home delivery ஆகியிருந்தாலும், அதைTV-யுடன் இணைக்க இன்று தான் சமயம் கிடைத்தது. நான் அதன் Cable-களுடன் மல்லுக்கட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன். 65″ LCD
நான் கையில் இருந்த குடித்த juice tumbler-களை kitchen sink-ல் போட்டுவிட்டு, fridge door-ல் தொங்கிய துணியை எடுத்து கையை துடைக்க, பின்னாலேயே வந்த என் மனைவி என்னை பார்த்து கல்மிஷமாக சிரித்தாள். நான் “என்ன?” என்பது போல புருவத்தை நெறித்தபடி ஒரு டம்ப்ளரை எட
அது 90களின் இறுதி… Internet என்று கம்ப்யூட்டர்களை இணைக்கும் தொழில்நுட்பம் மற்றும் cellular phone எல்லாம் அமெரிக்க military-க்கு மட்டுமே உபயோகத்தில் இருந்தது. அந்த சமயத்தில் வளர்ந்தவர்களின் வாழ்க்கை முறை எல்லாம் எளிமையாகவும் இனிமையாகவும் இருந்தது. ப
வயலிலும் பெரிதாக வேலை வேலை இல்லை… பொண்டாட்டியும், எழிலனும் பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் சொந்தக்கார வீட்டுக்கு போயிருந்தார்கள்… சரத் கொஞ்சம் சலித்தபடி டிவி சேனலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். ஏதோ ஒரு TV Channel-ல் ரசிகன் படம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆரம்பித்து
சித்ரா தன் பாட புத்தகத்தை மார்போடு சேர்த்து அணைத்தபடி நின்றதற்கு அவளது பெண்மையின் இயல்பான பழக்கமாக இருக்கலாம்… அல்லது அந்த இரவின் காற்றில் படர்ந்திருந்த குளிராகவும் இருக்கலாம். சித்ரா ஆரஞ்சு நிற Halogen சாலை விளக்கொளியின் கீழே நின்று தன் mobile pho
விஜய்யின் கையில் அந்த Canon EOS 5D DSLR பழகிய நாய்க்குட்டி போல குழைந்தது. விஜய்யின் கண் கேமிரா கண்ட காட்சிகளை அவன் கையில் இருந்த DSLR Camera சர் சர்ரென்று சரமாரியாக சுட்டு பத்திரப் படுத்திக்கொண்டிருந்தது. வெயில் காரணமாக விஜய் தொடை வரைக்குமான shorts ம
கல்லை கண்டா நாயை காணோம்… நாயை கண்டா கல்லை காணோம்னு சொல்றது எவ்வளவு உண்மைங்குறது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்… எனக்கு காலேஜ்ல அப்படி ஒரு விஷயம் நடந்துச்சு. ஏதாவது ஒரு காரணம் வச்சு எனக்கு Electrical lab மட்டும் தள்ளி தள்ளி போயிட்டே இருந்தது. அதனால
சுவர் கடிகாரத்தில் மணி இரவு 11:30-ஐ தொட்டபோது கிட்டத்தட்ட எல்லாருடைய கண்களிலும் ஒரு களைப்பு தெரிந்தது. வழக்கம் போல எப்போடா டீ குடிக்க வெளியே கிளம்பலாம்னு மத்தவங்க எல்லாம் காத்திருக்க, நானும் பிரகாஷும் ஒருவழியாக எங்கள் புத்தகங்களை மூடிவைத்தோம். ஒருவகை
ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறம் நான் என் குடும்பத்துடன் ஏர்போர்ட்டில் வந்து இறங்கியபோது சூடான சீதோஷணத்தில் என்னையும் அறியாமல் நான் என் jacket-ஐ கழற்றியதுடன் என் சட்டை பட்டன்களையும் சேர்த்து கழற்றினேன். ஆனால் என்ன தான் புழுக்கமாக இருந்தாலும் தாய் மண்ணில் கால்
ஜெய் தன் அலுவலகத்து வாசலில் நின்ற வயதான security-யிடம் தன் லேப்டாப்பை கொடுத்து அதன் serial number-ஐ அவர் சரிபார்த்த போது அவன் கண்கள் பரத்தை தேடியது. கொஞ்ச நாளாக பரத் தென்படவில்லை. Security Company
“Welcome Sir… How may I help you?” என்று பணிவுடன் கேட்ட அந்த Receptionist-ன் மார்பை வெறித்து பார்த்தான் விஜய். அதை கண்ட அந்த பெண் லேசாக துணுக்குற, அவளது பெயரை சத்தம் வராமல் படித்துவிட்டு “ஏனுங்க அம்மணி! தமிழரசி-ங்குற உங்க பேர்லயே நீங்க தமிழ்ன்னும்,
வானத்தை பார்த்துட்டு தூங்குறது என்னா சுகம்… அதுலயும் காலை விரிச்சுக்கிட்டு தூங்குறது அதை விட சுகம்… ஆனா இந்த சூரியன் காலங்கார்த்தால சீக்கிரம் வந்து அதையெல்லாம் கெடுக்குது” என்று திட்டியபடி ஜெய் சூரிய வெளிச்சம் முகத்தில் படாதபடிக்கு கைப்படி சுவற்ற
